Birkir Jón Jónsson

Nú eru um fjórir mánuðir liðnir síðan við framsóknarmenn lögðum fram efnahagstillögur í 18 liðum til þess að koma til móts við þann mikla vanda sem blasir við skuldugum heimilum og fyrirtækjum. Vinstri græn og Samfylking hafa því miður ekki viljað fylgja þeim tillögum eftir – væntanlega vegna þess að þær koma ekki úr þeirra herbúðum.

 

Við upphaf sumarþings er ekki heldur að sjá að ný ríkisstjórn ætli með neinum hætti að leita leiða til þess að forða þúsundum íslenskra fjölskyldna frá því að fá tilsjónarmann yfir heimili sín. Það á sem sagt að bregðast við eftir að viðkomandi er kominn í þrot en ekki að grípa til fyrirbyggjandi aðgerða. Við framsóknarmenn teljum með öllu óásættanlegt að horfa upp á þessa þróun.

 

Í ljósi þess að ríkisstjórnin virðist vera gjörsamlega úrræðalaus er dapurlegt að samráð við stjórnarandstöðuna skuli ekki vera meira en raun ber vitni. Í öllum stjórnmálaflokkum má finna fólk sem hefur hugmyndir og tillögur að lausnum en því miður telja forsvarsmenn ríkisstjórnarinnar greinilega að eingöngu þeirra ráðgjafar hafi réttu lausnirnar og því er ekki einu sinni skotið á fundi með fulltrúum þeirra stjórnmálaflokka sem ekki eiga sæti í ríkisstjórn að þessu sinni. Er það í samræmi við þá samstöðu og samvinnu sem forystumenn ríkisstjórnarinnar hafa boðað? Nei, þessi vinnubrögð eru í algjörri mótsögn við yfirlýsingar forsætis- og fjármálaráðherra.

 

Við framsóknarmenn viljum sjá róttækar aðgerðir til að hægt sé að byggja upp öflugt samfélag til framtíðar. Við höfum í einlægni lagt fram tillögur að lausnum í samráði við færustu sérfræðinga á sviði efnahagsmála í landinu. Aðgerðaáætlun sem ætti að minnsta kosti að vera einnar messu virði að fara yfir – þvert á línur stjórnmálanna.

 

Framsókn mun eftir sem áður, í samráði við sérfræðinga á sviði efnahagsmála, halda áfram að koma fram með tillögur til aðgerða.

 

Vonandi verður eitthvað hlustað þá. En miðað við allt, þá held ég að því miður verði raunin ekki sú.

Grein sem birtist í Morgunblaðinu í dag

Eins og alþjóð veit þá er nú er nýlokið einum sögulegustu þingkosningum síðari tíma hér á landi. Sú vinstrisveifla sem við sáum í þessum kosningum gefur til kynna að landslag íslenskra stjórnmála gæti verið varanlega breytt. Það verður í það minnsta langur tími þar til að Sjálfstæðisflokkurinn nær þeim styrk sem hann áður hafði.

Nú þegar rykið er að setjast að loknum kosningum þarf Framsóknarflokkurinn, líkt og aðrir stjórnmálaflokkar, að meta stöðu sína. Ég er stoltur af árangri flokksins í þessum kosningum. Flokkurinn bætti við sig fylgi um allt land og hefur nú þingmenn í öllum kjördæmum. Það er flokknum nauðsynlegt til að geta gegnt því forystuhlutverki í íslenskum stjórnmálum sem mikilvægt er að hann gegni. Árangurinn í þessum kosningum var stórt skref í endurreisn flokksins og staðfesting á því að kjósendur sjá og virða viðleitni okkar til endurnýjunar og þau skilaboð sem flokkurinn kom með frá flokksþingi okkar í janúar. Það er rétt að hafa það í huga að það eru aðeins liðin tvö ár frá verstu útkomu flokksins í alþingiskosningum í ríflega 90 ára sögu flokksins. Ég held að enginn hafi getað búist við því Framsóknarflokkurinn næði strax fyrri styrk, en við sýndum í þessum kosningum að við erum sannarlega á réttri leið.

Það er fyrst og fremst þrennt sem skilaði Framsóknarflokknum þeim árangri í kosningunum sem raun ber vitni. Í fyrsta lagi þá brást flokkurinn hraðar og betur en nokkur annar stjórnmálaflokkur við eðlilegri kröfu um endurnýjun í kjölfar þeirra hamfara sem átt hafa sér stað í íslensku samfélagi. Á flokksþingi í janúar tók grasrót flokksins í taumana og sýndi svo ekki verður um villst að það eru hinir almennu flokksmenn sem ráða ferðinni í flokknum. Nýr formaður flokksins, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, er 34 ára og undirritaður varaformaður flokksins hefur enn ekki náð þrítugu. Aldursforseti forystunnar er ritarinn, Eygló Harðardóttir, sem er 36 ára gömul og því ljóst að ungu fólki hefur verið falið það verkefni að leiða flokkinn á miklum umrótartímum. Þetta kunnu kjósendur að meta.

Í öðru lagi er ljóst að markviss og lausnamiðaður málflutningur flokksins í efnahagsmálum náði eyrum kjósenda. Framsóknarflokkurinn hefur alltaf gefið sig út fyrir að vera flokkur öflugs atvinnulífs og hefur viljað hlúa að ungu fjölskyldufólki, en það er sá hópur sem ber uppi samfélagið. Hin nýja Framsókn setti fram róttækar og raunhæfar hugmyndir til hagsbóta fyrir heimili og fyrirtæki. Þetta kunnu kjósendur okkar, og raunar margir aðrir, vel að meta.

Í þriðja lagi er ekki hægt að ná árangri í kosningum nema fyrir þrotlausa vinnu fólks. Í mínu kjördæmi, sem og um allt land hafa hundruð sjálfboðaliða lagt sitt af mörkum og unnið fyrir flokkinn án þess að ætla sér nokkuð í staðinn. Starf Framsóknarflokksins byggir á fórnfýsi þessa fólks sem á þúsund þakkir skyldar fyrir óeigingjarnt starf.

Að afloknum þessum kosningum er ég sannfærður um að Framsóknarflokkurinn á eftir að gegna mikilvægu hlutverki við endurreisn íslensks efnahags. Vinstri flokkarnir tveir hafa nú á að skipa meirihluta til að mynda starfhæfa stjórn og þurfa ekki atbeina Framsóknarflokksins til þess. Ég tel hins vegar að þær lausnir sem við höfum boðað og sú aðferðafræði og sýn á stjórnmálin sem við höfum tileinkað okkur geri það að verkum að aðkoma Framsóknar að landstjórninni sé nauðsynleg til að byggja landið okkar upp á ný. Ef það verður ekki nú þá verður það sannarlega að afloknum næstu kosningum. Endurreisn Framsóknarflokksins er rétt að hefjast.

Grein sem birtist í Morgunblaðinu sl. sunnudag

Nú eru örlagaríkar kosningar fram undan og komið að lokum stuttrar kosningabaráttu. Það er ekki ofsögum sagt að áður óþekkt verkefni bíða þeirra stjórnmálamanna sem kjörnir verða til að reisa við efnahag og atvinnulíf á Íslandi og verja velferðarsamfélagið sem byggt hefur verið upp síðustu áratugina. Þetta verkefni verður að ráðast í án öfga, jafnframt því að endurreisa traust í samfélaginu milli stjórnvalda og almennings.

Framsóknarflokkurinn stendur á tímamótum í þessari kosningabaráttu. Ný kynslóð hefur tekið við forystunni og framboðsmálum í flokknum. Það er bjargföst trú mín að sú sveit frambjóðenda hafi einlægan vilja til þess að takast á við þau risavöxnu samfélagsverkefni sem fram undan eru á ábyrgan, einlægan og öfgalausan hátt.

Við frambjóðendur flokksins höfum kynnt í kosningabaráttunni tillögur um skuldaleiðréttingu í þágu heimilanna og fyrirtækjanna. Við höfum nú eins og ávallt áður ríkan skilning á því að velferð þjóðar skapast ekki nema á grundvelli öflugrar atvinnuuppbyggingar. Þetta tvennt er óaðskiljanlegt. Við höfum kynnt þann einlæga ásetning okkar að reisa atvinnulífið við á ný, þannig að hægt sé að ráða við ríkisfjármálin á þann hátt að menntakerfinu og heilbrigðiskerfinu og félagslegu öryggisneti sé borgið. Til þess að svo megi verða má einskis láta ófreistað í nýjum atvinnutækifærum. Það er auðvitað fáheyrt að forystumenn flokka eins og Vinstri grænna, flokks sem ætlar sér stóra hluti á komandi misserum í stjórn landsins, séu að deila um það hvort megi rannsaka auðlindir landsins. Fyrir kjósendur í Norðausturkjördæmi og þjóðina alla eru þetta einkennileg tíðindi. Sömuleiðis hik og sundurlyndi í Samfylkingunni og misvísandi ummæli iðnaðarráðherra um álver á Bakka við Húsavík, eftir því hvort hann er staddur fyrir sunnan eða norðan.

Það er nauðsynlegt að Framsóknarflokkurinn fái afl til þess í kosningum að hafa áhrif í þeirri uppbyggingu sem fram undan er. Það er þörf fyrir öfgalaust fólk með fæturna á jörðinni í þeirri vinnu.

Ég hef notað þann tíma sem gefist hefur frá þingstörfum síðustu vikurnar til þess að hitta fólk í hinu víðlenda Norðausturkjördæmi. Sá tími sem til þess hefur gefist er skammur að þessu sinni. Eigi að síður hef ég haft þau forréttindi að hitta það góða fólk sem þar býr og hef notið til þess stuðnings og hjálpar traustra flokksmanna kjördæmisins sem hafa borið starfið uppi árum saman. Í kjördæminu leggjum við fram góðan og samhentan lista fólks sem hefur reynslu í stjórnmálum og lífinu sjálfu, sem er auðvitað allra mikilvægast.

Kærar þakkir, kjósendur og stuðningsmenn. Ég heiti því að vinna ykkur og þjóðinni allri það sem ég má.

Því miður hafa sjálfstæðismenn dottið í málþófsgírinn á Alþingi. Eins og flestum er kunnugt eru þeir mjög andsnúnir breytingum á stjórnarskránni sem fela m.a. í sér: Að auðlindir verði í þjóðareign, um möguleika almennings að knýja fram þjóðaratkvæðagreiðslur og að sérstöku stjórnlagaþingi verði komið á þar sem stjórnarskrá lýðveldisins yrði tekin til heildar endurskoðunar.

Við framsóknarmenn höfum lagt mikla áherslu á stjórnlagaþingið. Á þingi hafa sjálfstæðismenn sakað okkur um að beita stjórnarskránni fyrir okkur í pólitískum leik. Það er ómaklegur áburður af þeirra hálfu enda er það svo að 4 stjórnmálaflokkar (af fimm) sem eiga fulltrúa á Alþingi eru á því að koma stjórnlagaþingi á. Sjálfstæðisflokkurinn er því einangraður í þessu máli og beitir öllum aðferðum til að koma í veg fyrir mikilvægar breytingar á stjórnarskrá lýðsveldisins.

Hugmynd okkar framsóknarmanna um stjórnlagaþing er ekki ný af nálinni. Starfshópur um íbúalýðræði, undir forystu Jóns Kristjánssonar, fyrrum þingmanns og ráðherra, lagði höfuð áherslu á að komið yrði á fót stjórnlagaþingi. Hugmyndin er því ekki ný af nálinni innan Framsóknarflokksins og þess má geta að í gegnum áratugina hafa hugmyndir um stjórnlagaþing ítrekað verið ræddar í samfélaginu.

Ef fram heldur sem horfir þá er ljóst að sjálfstæðismenn munu koma í veg fyrir að ýmsar breytingar verði gerðar á stjórnarskránni. Með markvissum ræðuhöldum um fundarstjórn forseta fer gríðarlegur tími Alþingis til spillis. Tíma sem verja mætti í umræður um stjórnarskrána. Á meðan bíða önnur mál.

Mikill meirihluti þjóðarinnar vill að auðlindir verði í þjóðareigu, að stjórnlagaþingi verði komið á og að almenningur geti knúið fram þjóðaratkvæðagreiðslu. Samt sem áður virðist það vera staðreynd að einn flokkur muni koma í veg fyrir slíkar breytingar. Þrátt fyrir augljósan vilja almennings og allra annarra stjórnmálaflokka sem eiga fulltrúa á Alþingi Íslendinga. 

Nú er mikið um að vera á öllum vígstöðvum og margt að sýsla. Ég myndi enda ekki vilja hafa það öðruvísi. Í síðustu viku kynntum við í Framsóknarflokknum nýjar efnahagstillögur. Ég held að flestir ættu að geta sameinast um það sem í þeim kemur fram, þó helst staldri menn við tillögu um niðurfellingu 20% allra íbúðalána.

Þetta er sannarlega djörf tillaga og óvenjulegt úrræði. En við lifum ekki á venjulegum tímum, er það nokkuð? Þjóðin þarfnast þess að stjórnmálamenn sýni djörfung og frumkvæði. Framsóknarflokkurinn svarar kallinu og bíður eftir því að aðrir flokkar komi með sínar tillögur. Það þýðir ekkert að sitja út í horni og finna tillögum okkar allt til foráttu ef ekkert kemur á móti.

Það er mikilvægt að við fáum hið fyrsta fram aðgerðir í efnahagsmálum. Menn þurfa að bregðast hratt við og Framsóknarflokkurinn er reiðubúinn að vinna með ríkisstjórninni að slíkum aðgerðum. Ég er sannfærður um að við getum náð miklum árangri saman.

Annað mikilvægt mál sem þingið þarf að taka afstöðu til og afgreiða er frumvarp okkar framsóknarmanna um stjórnlagaþing. Það er forgangsmál okkar að koma því máli í gegn en það er ekki þar með sagt að við séum ekki til viðræðu um hugsanlegar breytingar á því. Það sem mestu máli skiptir í því máli er að ákvæði um stjórnlagaþingið verði samþykkt í þinginu fyrir kosningar. Hvort þar sitja 63 eða 41 fulltrúar eða hvað annað skiptir ekki máli.

En nú um helgina mun ég fara á fundi í kjördæminu. Ég byrja á Austurlandi en þar halda öflug félög framsóknarmanna vikulega fundi og ég verð gestur á tveimur þeirra. Á sunnudag verð ég svo fyrir norðan á fundi á Húsavík. Ég hvet alla sem áhuga hafa á þjóðmálum að mæta á fundina. Rétt er að taka fram að ég verð örugglega ekki einn frambjóðenda á lista Framsóknarflokksins um að mæta á þessa fundi. Þarna verður tækifæri til að glöggva sig á nýjum andlitum og heyra í gömlum samherjum. Dagskráin er þessi:

Laugardagur 28. febrúar

10:00 Austrasalurinn, Egilsstöðum

14:00 Kaffistofu Tandrabergs, Strandgötu 9, Eskifirði

Sunnudagur 1. mars

12:00 Veitingahúsið Salka, Húsavík

Áfram Framsókn!