Blessuðu ríkisháskólarnir

Háskóli Íslands hefur sett sér það metnaðarfulla markmið að verða einn af 100 bestu háskólum í heimi. Ég styð þetta markmið heils hugar og tel að við eigum að stefna hátt í þessu sem öðru. Í ræðu sem Kristín Ingólfsdóttir flutti í dag, við brautskráningu tæplega 400 kandidata, kom fram að þetta takmark er síður en svo óraunhæft en skólinn þurfi meiri fjármuni til að ná því markmiði.

Það sem vakti athygli mína var sú ábending rektors að minni hagvöxtur í Evrópu en í Bandaríkjunum síðustu 30 árin stæði í samhengi við slaka uppbyggingu háskólarannsókna í Evrópu. Þetta sýnir okkur hversu mikilvægar rannsóknir á háskólastigi eru fyrir þjóðfélag okkar.

Í þessu samhengi er mér hugsað til Háskólans á Akureyri. Því miður hafa fjárframlög til HA vegna rannsókna verið langt frá því að vera nægjanleg á umliðnum árum. Áherslur menntamálaráðherra hafa legið hjá öðrum skólum. Þó hefur fjárlaganefnd árlega rétt kúrsinn af gagnvart HA, en það verður að segjast eins og er; Betur má ef duga skal.

Ef Háskólinn á Akureyri á að geta rækt hlutverk sitt sem undirstaða menntunar á landsbyggðinni þá verður ákveðin hugarfarsbreyting að eiga sér stað gagnvart skólanum.